Streszczenie

Od IV wieku p.n.e. az po I-II wieku n.e. w Królestwie Bosforańskim grzebano zmarłych wysokich rodów w bogato dekorowanych drewnianych sarkofagach. Od I wieku p.n.e., a zwłaszcza w I-II wieku n.e. pojawiła się nowa moda: sarkofagi zaczęto dekorować stiukowymi aplikacjami. Wśród nich jest grupa dotąd pomijana przez badaczy: miniaturowe popiersia stiukowe. W wielu muzeach ( m.in. w Luwrze, Ermitażu i w Muzeum Narodowym w Warszawie) znajduje się spora grupa takich popiersi pochodząca z Kerczu. Zastanawiano się czy stanowiły one dekorację sarkofagów, czy raczej łóż pogrzebowych. Wydaje się jednak że bardziej prawdopodobne są sarkofagi, najpewniej tzw. „kolumnowe” popularne w Azji Mniejszej, skąd trafiły na tereny nadczarnomorskie. Popiersia tu prezentowane (12 męskich i 13 kobiecych) odznaczają się tym, że i jedne i drugie powtarzają w istocie współny model. Pozostaje problem – kogo miały przedstawiać, i skąd taka ich popularność na tym akurat terenie i w tym okresie. Możliwe, że popiersia te mogą być wyobrażeniami władców, a konkretnie Mitrydatesa VI Eupatora i jego wnuczki Dynamii.