Streszczenie

Zespół kurhanów “Siedmiu Braci” w południowym rejonie Kubania, badany był w latach 70-tych XIX wieku. Ustalono wtedy, że zespół ten w istocie dzieli się na dwie grupy, nazwane wtedy „Wielkimi” i „Małymi” Kurhanami Siedmiu Braci. Wielkich Kurhanów jest siedem, a z ich eksploracji pozostała dokumentacja rysunkowa. Małe Kurhany w liczbie piętnastu, niestety nie zostały zadowalająco opisane ani zadokumentowane. Wykopaliska w grupie Wielkich Kurhanów przyniosły wielką ilość materiału archeologicznego. Niektóre z tych grobów były pochówkami koni. Mimo początkowego mniemania, że kurhany te są grobowcami scytyjskimi, wydaje się że pochowano tu raczej wojowników (niewykluczone że królów?) ludu Sindów zamieszkującego stepy południowej części Kubania. Nazwa tego ludu pojawia się i u autorów antycznych i w bosforańskich inskrypcjach. Kultura ich pod wieloma względami przypomina scytyjską, a oba ludy pozostawały w ścisłych kontaktach, choć ich relacje bywały zmienne.