Autor: Zsolt Kiss | Strony: 81–86
Streszczenie
Wśród ponad 1200 odcisków pieczęci odkrytych w Domu Dionizosa w Nea Paphos, H. Kyrieleis rozpoznał wizerunki Ptolomeuszy panujących w II-I w. p.n.e., szczególnie Ptolomeusza VIII, IX i X. Oprócz tego – mimo że w zespole tym brakowało podobizn Ptolomeusza XII i Kleopatry VII – rozpoznał on także serię odcisków przedstawiających ostatniego z dynastii – syna Cezara i Kleopatry, Ptolomeusza XV Cezariona. Jest to o tyle interesujące, że nie dysponowaliśmy dotąd żadnym pewnym świadectwem dla ikonografii tego nieszczęsnego młodzieńca. Kyrieleis uważał, że widniejący na niektóry z tych pieczęci profil czteroletniego chłopca, to jedno z najwcześniejszych wyobrażeń Ptolomeusza XV. Nie posiadamy w rzeźbie hellenistycznej w Egipcie żadnego portretu, który można by przypisać synowi Cezara, natomiast w rzeźbie łączącej tradycje faraońskie i hellenistyczne badacze odnajdują egzemplarze, które mozna uznać za wizerunki Cezariona, choć w wielu przypadkach możliwe są także inne identyfikacje; podobne wątpliwości mogą budzić także podobizny widniejące na odciskach pieczęci z Pafos. Tak więc repertuar przedstawień Cezariona wciąż pozostaje ograniczony.