Numery archiwalne

Historical Topography of Ancient Alexandria

Autor: Barbara Tkaczow   |   Strony: 685–697

 

Streszczenie

Tradycyjny podział rozwoju starożytnej Aleksandrii jako miasta na trzy jasno zdefiniowane okresy – ptolemejski, rzymski i bizantyjski – wydają się być coraz mniej precyzyjne w świetle ostatnich odkryć archeologicznych. Źródła archeologiczne wskazują, że okres ptolemejski nie skończył się w 30 r. p.n.e, terytorium miasta, siatka ulic, budowle oraz styl architektoniczny pozostały praktycznie niezmienione w I wieku n.e. Wiek ten stanowi rodzaj „okresu przejściowego”, w czasie którego nowe rzymskie budowle włączane były w ptolemejską siatkę ulic i architekturę. W okresie imperium rzymskiego (II-III wiek n.e.) zachodzą pewne zmiany – terytorium miasta się rozszerza, architektura niektórych dzielnic zaczyna się zmieniać, jednak siatka ulic pozostaje ta sama, szczególnie w centralnych i wschodnich kwartałach, jedynie niektóre ulice o mniejszym znaczeniu pojawiają się i znikają z ich topografii. Niestety, nadal trudno precyzyjnie ustalić dokładne położenie rzymskich budowli znanych ze źródeł pisanych, z wyjątkiem Serapeum czy Cezareum. Koniec III w. i pierwsza połowa IV w. n.e. stanowią kolejny „okres przejściowy”, po którym – począwszy od końca IV wieku n.e. – zauważalne zaczynają być zmiany w siatce ulic. W wielu miejscach powstaje zupełnie nowa architektura. Jest to już późnorzymska i bizantyjska Aleksandria, która w takiej formie przetrwa jeszcze jakiś czas po podboju arabskim.

 

 

DMC Firewall is a Joomla Security extension!