Streszczenie

Wykopaliska prowadzone przez polskich archeologów w Nubii, przede wszystkim w monastyrze w Starej Dongoli i kościele w Banganarti, wzbogaciły wiedzę o przedstawieniach nubijskich władców i archaniołów w dekoracji malarskiej zdobiącej wewnętrzne ściany budowli. Wśród repertuaru przedstawień znajdują się m.in. sceny koronacji nubijskiego króla. Analiza tych malowideł daje informacje o strukturze królewskiego dworu, panującej tam hierarchii, propagandy oraz ideologii władzy i religii. Informacje te uzupełniają odkrywane pochówki chrześcijańskich władców nubijskich. Malowidła z kaplic w Banganarti i z monastyru w Starej Dongoli wskazują na stosowanie schematu komponowania przedstawień – mniejszej figurze władcy zawsze towarzyszy większa postać archanioła bądź świętego w charakterze opiekuna. Na ramieniu władcy spoczywa dłoń opiekuna, podkreślająca tę naturę sceny. W tego typu scenach przedstawiani byli nie tylko główni władcy, ale również lokalni. Szczegóły ikonograficzne malowideł, w szczególności z Faras, pozwalają na prześledzenie zmian i rozwoju tych przedstawień. Najstarsza tego typu scena datowana jest na X wiek. Autorka podaje opis wybranych malowideł, analizując zmieniające się w czasie szczegóły.