Streszczenie

Motyw hybrydowych postaci był bardzo popularny w sztuce nowohetyckiej, przede wszystkim w gliptyce, o czym świadczy ich obecność w zbiorach muzealnych na świecie. Kilka z nich nawiązuje w swojej stylistyce do przedstawień znanych z monumentalnej sztuki nowohetyckiej czy też bardziej tradycyjnych motywów sztuki starohetyckiej. Istnieją również takie przedstawienia hybrydowych postaci, które nie mają swoich analogii w sztuce hetyckiej, a wydają się być inspirowane sąsiednimi kulturami. W artykule autorka omawia kilka przykładów, m.in. gryfa, orła z dwoma głowami i dwiema parami skrzydeł, sfinksa, pegaza na podstawie wyboru zabytków muzealnych oraz dekorowanych elementów budowli. Autorka wskazując na możliwe wpływy innych kultur na kształtowanie się i rozwój poszczególnych motywów oraz ich magiczno-religijne znaczenie.